Çağşur köyünde, Rum çeteleri tarafından haince yapılan soykırım, geçtiğimiz yılın sonlarına doğru Hasan Yiğit’in, “372” adlı kitabının okuyucularıyla buluşmasıyla birlikte Bafralıların gündemine bomba gibi düşmüş fazlasıyla da ses getirmişti.

Türkiye’nin en çok şehit veren bu köyümüzdeki vahşet “Belediye Meclisimize” de taşınmış konu fazlasıyla alevlenmişti.

Gündemi, 1962 yılında Esençay olarak değiştirilen köyümüzün isminin yeniden “Çağşur” olması, “Şehitler Anıtı’nın” yapılması ve her sene “Şehitler Haftasının” bir gününün köyümüzde kutlaması oluşturmuş ve konuyla ilgili ardı sıra açıklamalar gelmişti.

Yaşanılan bu olayların üstünden hemen hemen yedi sekiz ay gibi bir süre geçmesine rağmen Çağşurlularla ve Bafralılarla konuya ilişkin bir gelişme olup olmadığına dair herhangi bir bilgi paylaşımı yapılmadığından akıllarımızda yeterli hassasiyetin gösterilip gösterilmediğine dair sorular oluşmaya başlamıştır.

Bizimde dün Çağşur’a gerçekleştirdiğimiz ziyaret sırasında oradaki halkımızla yaptığımız sohbetlerde gördüm ki Çağşurlular hem devlet yetkililerimizden hem de ilgili kurum ve kuruluşlardan konuyla ilgili daha fazla ilgi beklemektedirler.

Asla unutulmamalıdır ki bizler yaşayabilelim diye kadın erkek demeden birlikte savaşan ve birlikte ölen, bizlere kalkan olan Atalarımıza bu ülkede nefes alan her birimizin asla geri ödeyemeyeceği borçlarımız var. Bundan sonra her birimiz yaşamaya devam ettiğimiz sürece onların anılarını yaşatmak hem görevimiz hem onurumuzdur.

Bafralılar, Çağşurlu şehitlerimiz ile ilgili yetkililerden müjdeli haberler bekliyor.

Ruhlarınız şad olsun!