Sahaya Çıkanlar Değil, İnananlar Kazanır

Dün Bafra Şehir Stadyumu’nda sadece bir futbol maçı değil, aslında bu kentin aynası oynandı. 1930 Bafraspor ile Çarşambaspor’un mücadelesi, sahadaki 90 dakikanın çok ötesindeydi. Tribünlerdeki 3 bin kişinin sesi, 150 bin nüfuslu bir şehrin içinden kopup gelen çelişkiyi yankıladı: Coşkulu ama az, istekli ama eksik, umutlu ama yorgun...
Bir Derbi Değil, Bir Gerçeklikti
Evet, Çarşambaspor iyi oynadı. Bir gol attı, üç puanı aldı. Tebrik etmek gerek. Peki ya biz? 1930 Bafraspor sahada ayakta durmakta bile zorlandı. Kondisyon yoktu, motivasyon desen sıfırdı. Oysa futbol sadece bir skor oyunu değildir. Futbol; inanç, aidiyet, tutku ve şehrin enerjisidir. Dün bizde bunlardan biri bile yoktu.
Futbolun önemini bilmiyoruz.
Acı ama gerçek: Bafra bugün bu ligin, bu seviyenin, bu rekabetin değerini bilmiyor. BAL’dan düşmenin nelere mal olduğunu, yeniden çıkmanın nasıl yıllar aldığını… Şimdi aynı uçurumun kenarındayız. Çarşamba’dan otobüslerle, minibüslerle gelen taraftarlar, sadece takımlarına değil şehirlerine değer katıyorlar. Onlar sahada oynanan 90 dakikayı ekonomiye, kültüre ve birlik duygusuna dönüştürüyorlar. Bafra ise hâlâ “Bu lig kimin umurunda?” diye soruyor.
Şehrin Takımı Sahipsiz Kaldı
Protokol yok, tribünlerde eski ruh yok. Bu şehirde herkes konuşuyor ama kimse taşın altına elini koymuyor. Oysa bu takım, bu şehrin kimliğidir. Düşerse sadece bir kulüp değil, bir şehir düşer. Çünkü spor, kentlerin moral gücüdür. Bugün Bafra’nın sahipsizliği sadece futbolda değil, ruh halinde de hissediliyor.
Bir Yol Haritası: Kal ve Yeniden Doğ
Yapılması gereken belli: İkinci yarıda doğru transferlerle, iyi bir kondisyon programıyla, yeni bir motivasyon dalgasıyla bu ligde kalmak. Çünkü düşersek, tekrar çıkmamız yıllar alır. Bafra gibi bir potansiyele sahip şehrin hedefi, BAL’da kalmak değil, 3. Lig’e çıkmak olmalı. Ama bunun için önce inanmak, sahip çıkmak, birleşmek gerekiyor.
Son Söz: Ey Bafra…
Eğer bugün sırtını dönersen, yarın bu tribünlerde sessizlik yankılanacak.