Samsun’un Bafra ilçesinde uzun yıllardır bobinaj ustalığı yapan Zeki Tulum, 1987 yılında çırak olarak başladığı meslek yolculuğunu anlattı. O yıllarda çıraklığın zorluklarını dile getiren Tulum, “Maaş yoktu, sigorta yoktu, yemek yoktu. Sadece çalışmak vardı” sözleriyle geçmişin şartlarını özetledi. Tulum, dönemin disiplin anlayışını şu sözlerle anlattı:
“Bir bardak çay bile ustadan izinsiz içilmezdi. Usta ne derse yapmak zorundaydık. Karşı çıkarsak evde de dayak yeme riskimiz vardı. O dönemde usta çırağını döverse bu normal sayılırdı.”
Çıraklık yıllarına dair unutamadığı anıları da paylaşan Tulum arkadaşları ile dondurma yemeye gitmeleri yüzünden ustasından işittiği azarı gülümseyerek hatırlıyor. Haftalıklarını bilardo oynayarak harcadıklarını anlatan Tulum, o günlerin kendilerine ayrı bir tat kattığını belirterek, “Doktor da lazım, avukat da lazım ama bu ülkeye usta da lazım. Meslek öğrenmek isteyen herkese kapımız açık” dedi. Zeki Tulum’un anlattıkları, 1980’lerin çıraklık düzeninin hem zorluklarını hem de mesleki disiplinin nasıl şekillendiğini gözler önüne serdi.